ಅಂತರ್ಬೋಧೆ

ತನ್ನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಅವಲಂಬಿಸಬೇಕೆಂದು ಭಗವಂತ ನಮ್ಮಿಂದ ಅಪೇಕ್ಷಿಸುವಾಗ, ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆಯನ್ನೇ ಮಾಡಬಾರದೆಂದು ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ; ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಕರ್ತೃತ್ವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಬೇಕೆಂಬುದು ಅವನ ಇಚ್ಛೆ. ಉದ್ದೇಶವಿಷ್ಟೆ, ನೀವು ಮೊದಲು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕ ಸಾಂಗತ್ಯ ಹೊಂದಲು ವಿಫಲರಾದರೆ, ನೀವು ಮೂಲ ಆಕರದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಂತಾಗುತ್ತದೆ, ಆಗ ನಿಮಗೆ ಅವನ ನೆರವು ದೊರಕುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳಿಗೂ ನೀವು ಮೊದಲು ಅವನತ್ತ ನೋಡಿದರೆ, ಅವನು ನಿಮಗೆ ದಾರಿ ತೋರುತ್ತಾನೆ; ನಿಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳೇನೆಂದು ಅವನು ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತಾನೆ, ಆಗ ನೀವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಹಾಗೂ ನಿಮ್ಮ ಬಾಳಿನ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ನೆನಪಿರಲಿ, ಮನಸ್ಸಿನ ಕೋಟಿ ತರ್ಕಗಳಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡದೆಂದರೆ ನಿಮ್ಮೊಳಗೆ ಶಾಂತತೆಯ ಅನುಭವವಾಗುವವರೆಗೆ ಕುಳಿತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುವುದು. ನಂತರ ಪ್ರಭುವಿಗೆ ಹೇಳಿ, “ನಾನು ಲಕ್ಷೋಪಲಕ್ಷ ವಿಧವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದರೂ, ನಾನೊಬ್ಬನೇ ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸಲಾರೆ, ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಿನ್ನ ಕೈಗಳಲ್ಲಿಟ್ಟು, ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ಕೋರಿ, ನಂತರ ಸಂಭಾವ್ಯ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಹಲವಾರು ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಂದ ಯೋಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲೆ.” ತಮಗೆ ತಾವು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವವರಿಗೆ ಭಗವಂತ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ತುಂಬಿ ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದರೆ, ನಿಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಹಲವಾರು ಉತ್ತರಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ; ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಶಾಂತವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಯಶಸ್ಸು ನಿಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಧರ್ಮದ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೆಂದರೆ ಇದೇ.

ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯುಳ್ಳ ಶಾಂತಸ್ಥಿತಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಆಂತರಿಕ ಜೀವನದ ವಿಕಸನದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಅದು ಸಾಕಷ್ಟು ವಿಕಸನವಾದಾಗ, ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯು ತತ್‌ಕ್ಷಣವೇ ಸತ್ಯದ ಗ್ರಹಿಕೆಯನ್ನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ನೀವು ಕೂಡ ಈ ಅದ್ಭುತ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅದಕ್ಕೆ ಧ್ಯಾನವೇ ಮಾರ್ಗ.