ಸ್ವಾಮಿ ಚಿದಾನಂದ ಗಿರಿ ಅವರಿಂದ “ಯೋಗಿಗಳು ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಮೂಲವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುತ್ತಾರೆ”

ಆದರೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಸುದ್ದಿ ಏನೆಂದರೆ, ಒಬ್ಬರು ಧ್ಯಾನದ ಗಂಭೀರ, ಶಿಸ್ತುಬದ್ಧ, ಕ್ರಮಬದ್ಧ ಮತ್ತು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಸಮಯದಿಂದ ಇದು ಬದಲಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ — ಹಾಗೂ ಆ ಮೂಲಕ ಅವನು ನಿಜವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ನಿಜವಾದ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಬರುತ್ತದೆ.

ನಾವು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ತಜ್ಞರಿಂದ ಮತ್ತು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ನಾಯಕರಿಂದ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ, ಇನ್ನೂ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನೆಲೆಯನ್ನು ಅಥವಾ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿರದ ಯುವ ಜನರಲ್ಲಿ. ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ದೈವತ್ವದ ಮೂಲವು ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಇದೆ ಎಂಬ ಅರಿವು ಅವರಿಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಶೂನ್ಯತೆ ಇರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆ ಶೂನ್ಯತೆಯು ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಹುಡುಕಾಟವನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತದೆ — ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದೊಂದಿಗೆ, ಮನರಂಜನೆಯೊಂದಿಗೆ, ಈ ವಿನೋದ ಅಥವಾ ಆ ಬಾಹ್ಯ ಹವ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ನಿರತವಾಗಿರುವುದು.

ಆ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ತಮ್ಮೊಳಗೆ ತಾವು ತಪ್ಪೆಂದಲ್ಲ; ಅದರರ್ಥ ಅವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಎಂದಷ್ಟೇ — ಆಂತರಿಕ ಶೂನ್ಯತೆಯ ಆ ನಿರ್ವಾತವನ್ನು ತುಂಬಲು ಅವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ.

ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ, ಧ್ಯಾನದ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವವರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಭರವಸೆಯ ಮೂಲವಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಆತ್ಮದೊಂದಿಗೆ, ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿರುವ ಆ ದಿವ್ಯ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಆ ಧ್ಯಾನದ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ನಿಯತವಾಗಿ ಬಳಸಲು ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ, ಇಂದು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕವಾಗಿರುವ ಶೂನ್ಯತೆ, ನಕಾರಾತ್ಮಕತೆ, ಒಂಟಿತನ ಮತ್ತು ತನ್ನವರೆಂದು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾದ ಪ್ರಬಲ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೇ ಪರಿಹಾರ; ಧ್ಯಾನವೇ ಪರಿಹಾರ.